Y rhosyn a'r gwynt

Y rhosyn a’r gwynt

Plygais un noson i sgwrsio â’r gwynt,

a’m calon i’n curo yn gynt ac ynghynt,

siarad am eiliad am bopeth a dim,

a’m henaid i’n gwrando a’i ana’l e’n chwim.

Plygais un noson i ddawnsio â’r gwynt,

a’m calon i’n curo yn gynt ac ynghynt,

symud am funud heb fentro ymhell,

a’m henaid i’n clywed ei alaw e’n well.

Plygais neithiwr i gusan y gwynt,

a’m calon i’n curo yn gynt ac ynghynt,

rhois iddo ‘mhetalau, y rhai cochaf i gyd,

a gadael iddo’u cipio i bellter y byd.

Plygaf, heno, fy mhen ar y tir,

a’m calon yn gwybod yn wir, yn wir –

er colli ‘mhetalau, rwy’n gyfan yn awr,

a chariad y gwynt wedi ‘nghodi o’r llawr.

Mererid Hopwood